Foto: Shutterstock
De studie genaamd M6 (Macrovascular and Microvascular Morbidity and Mortality after Metabolic Surgery versus Medicines) vergeleek de klinische uitkomsten bij 3.932 volwassenen met obesitas en type 2-diabetes (T2D) over een periode tot tien jaar.
Deze observationele studie vergeleek patiënten die een metabole chirurgie ondergingen (zoals een gastric bypass of sleeve gastrectomie) met degenen die werden behandeld met agonisten van de glucagon-like peptide-1-receptor (GLP-1), waaronder semaglutide, liraglutide, dulaglutide, exenatide en tirzepatide.
De resultaten tonen aan dat metabole chirurgie unieke en langdurige voordelen oplevert, die verder gaan dan gewichtsverlies. Na tien jaar liet de chirurgiegroep significant betere resultaten zien dan de GLP-1-groep.
Onderzoekers observeerden een vermindering van 32% in het overlijdensrisico, 35% in het risico op majeure cardiovasculaire gebeurtenissen (zoals myocardinfarct, hartfalen of cerebrovasculair accident), 47% in het risico op ernstige nefropathie en 54% in het risico op diabetische retinopathie.
Bovendien bereikten geopereerde patiënten een betere glykemische controle, met een gemiddelde verbetering van het HbA1c van -0,86%, tegenover -0,23% bij de medicatiegroep. Het gewichtsverlies was eveneens groter in de chirurgiegroep (21,6% tegenover 6,8%). Geopereerde patiënten hadden daarnaast minder nood aan voorschriften voor de behandeling van diabetes, hypertensie en hypercholesterolemie.
De studie was echter observationeel van aard en richtte zich niet uitsluitend op de nieuwste en krachtigste GLP-1-agonisten, wat het belang onderstreept van toekomstige gerandomiseerde vergelijkende studies. Deze gegevens ondersteunen dat chirurgie een essentiële therapeutische optie moet blijven voor T2D en obesitas.
Delen via e-mail